تحلیل‌‌‌‌ها نشان می‌دهد که مس می‌تواند به یکی از مهم‌‌‌‌ترین فلزات راهبردی در قرن ۲۱ تبدیل شود و کشورهایی که بتوانند در زنجیره ارزش این صنعت نقش موثری ایفا کنند، جایگاه قدرتمندتری در اقتصاد جهانی به دست خواهند آورد. کل تقاضای جهانی مس با نرخ رشد مرکب سالانه 1/ 3 درصد (CAGR) در 75 سال گذشته افزایش یافته اما این نرخ رشد کند شده است. این میزان طی 15 سال منتهی به 2021 تنها 9/ 1 درصد بود.
طلای سرخ نه تنها یک فلز، بلکه یک عامل تحول اقتصادی و فناورانه است که آینده‌‌‌‌ای درخشان را برای صنایع مختلف روشنایی، ماشین لباسشویی، یخچال، تهویه مطبوع، رادیو و تلویزیون، کامپیوتر و تلفن‌های هوشمند رقم می‌‌‌‌زند. فقط این محصولات نیستند که به مس نیاز دارند. کارخانه‌ها و زنجیره‌های تامینی که آنها را تولید می‌کنند و تحویل می‌دهند و زیرساختهای برق که همه آنها را فعال نگه می‌دارد نیز همین‌طور هستند.
مس به عنوان رساناترین فلز صنعتی، یک عامل کلیدی برای منابع انرژی انتشار گازهای گلخانه‌ای صفر مانند باد، خورشیدی و آبی و همچنین وسایل نقلیه الکتریکی(EV) و باتری‌هاست. به عنوان مثال، یک خودرو الکتریکی تقریباً سه برابر بیشتر از موتورهای احتراقی-فسیلی معمولی(ICE) مس مصرف می‌کند. همان‌طور که انتقال انرژی در حال گسترش است، پیش‌بینی می‌شود استفاده از خودروهای برقی برای افزایش سهم بخش حمل‌ونقل از کل تقاضای مس از حدود 11 درصد در سال 2021 به بیش از 20 درصد تا سال 2040 برسد. مس همچنین برای اقدامات بهرهوری انرژی و صرفه‌جویی مانند شبکه‌های هوشمند، روشنایی LED و پمپ‌های حرارتی مورد نیاز است. علاوه بر این، انتظار می‌رود تولید و انتقال الکتریسیته با گازهای گلخانه‌ای صفر به مس بیشتری نسبت به تولید برق با سوخت‌های فسیلی معمولی نیاز داشته باشد. تقاضای «دیجیتال» به رشد ناشی از افزایش قابل انتظار تقاضا برای زیرساختهای دیجیتال اشاره دارد، زیرا جهان حجم عظیمی از داده را ایجاد و مصرف می‌کند که از طریق مراکز داده‌ای تشنه مس فعال می‌شود. فناوری فعال‌شده با هوش مصنوعی(AI) به حجم وسیعی از داده‌ها و قابلیت پردازش نیاز دارد که به نوبه خود به کامپیوترهای بزرگ‌تر و سریع‌تری نیاز دارد که برق بیشتری مصرف می‌کنند. انتظار می‌رود مصرف برق جهانی برای مراکز داده از حدود دو درصد تقاضای جهانی امروز به 9 درصد تا سال 2050 افزایش یابد و تقاضای مس در مراکز داده تا سال 2050 شش برابر شود. ایران با بهره‌‌‌‌گیری از ذخایر مسی که بالغ بر ۱۰ میلیون تن برآورد شده است، در جایگاه هشتم ذخایر جهانی قرار دارد. این کشور، در حالی که سهمی ۱.۲ درصدی از تولید جهانی کاتد مس دارد، به دلیل موقعیت جغرافیایی استراتژیک، زیرساختهای صنعتی مناسب و طرح‌‌‌‌های توسعه‌‌‌‌ای نظیر «کیمیا»، ظرفیت قابل‌‌‌‌توجهی برای ارتقای جایگاه خود در بازار جهانی مس دارد.
یکی از ویژگی‌‌‌‌های برجسته ایران در صنعت مس، تنوع ذخایر معدنی در مناطق مختلف کشور است. مجتمع‌‌‌‌های بزرگ مس ایران نظیر سرچشمه، سونگون، میدوک و سایر معادن، نه تنها از لحاظ کیفیت ذخایر بلکه به دلیل توسعه زیرساختهای معدنی و صنعتی پیرامون خود، از اهمیت بالایی برخوردارند. مجتمع سرچشمه به‌‌‌‌تنهایی یکی از بزرگ‌ترین معادن روباز جهان است و حدود ۴۰درصد از تولید مس کشور را تامین می‌کند.
در دهه گذشته، ایران گام‌‌‌‌های بلندی در توسعه صنعت مس برداشته است. از جمله این اقدامات می‌توان به افزایش ظرفیت تولید، توسعه کارخانه‌‌‌‌های ذوب و پالایش و ورود به بازارهای صادراتی جدید اشاره کرد. با اجرای طرح کیمیا، ایران هدف‌‌‌‌گذاری کرده است که تولید کاتد مس را به ۱ میلیون تن در سال برساند و جایگاه خود را در میان پنج تولیدکننده برتر جهان تثبیت کند. با این حال، چالش‌‌‌‌هایی نظیر محدودیت‌های فناوری، تحریم‌‌‌‌های اقتصادی و رقابت شدید از سوی تولیدکنندگان بزرگ مانند شیلی و پرو، موانعی جدی برای ارتقای جایگاه ایران در صنعت جهانی مس هستند. به‌‌‌‌عنوان مثال، شیلی با تولید سالانه ۵.۸ میلیون تن و پرو با ۲.۵ میلیون تن، همچنان فاصله زیادی با تولیدات ایران دارند. با وجود این چالش‌‌‌‌ها، ایران با تمرکز بر افزایش تولید و بهبود بهرهوری، به دنبال افزایش سهم خود در بازارهای جهانی است. به‌‌‌‌ویژه بازارهای منطقه‌‌‌‌ای، مانند ترکیه و چین، که شرکای تجاری مهم ایران در صادرات مس هستند، به‌‌‌‌عنوان فرصت‌‌‌‌های استراتژیک در نظر گرفته شدهاند. صادرات مس ایران در سال‌های اخیر رشد مثبتی را تجربه کرده است و انتظار می‌رود با تکمیل پروژه‌‌‌‌های توسعه‌‌‌‌ای، این روند ادامه یابد
