ساخت کامپیوترهای فوق پیشرفته کوآنتومی

یک تراشه جدید که متخصصان می‌گویند می‌تواند در ساخت کامپیوترهای کوانتومی نقش مهمی داشته باشد، رونمایی شده است. کامپیوترهای کوانتومی، سخت‌افزاهایی بسیار پیشرفته هستند که در حال حاضر تعداد محدودی از آن‌ها تنها برای اهداف پژوهشی ساخته شده‌اند. به گزارش بی‌بی‌سی، آکسفورد آیونیکس گفته است این تراشه قابلیت آن را دارد که به تولید انبوه برسد. اگر این حرف درست باشد، بدین معناست که اولین کامپیوترهای کوانتومی جهان که در سطح انبوه تولید شوند و در دسترس عموم باشند احتمالا ظرف سه سال آینده ساخته خواهند شد.
کامپیوترهای کوانتومی می‌توانند محاسبات بسیار پیچیده را به‌سرعت انجام دهند و مسئله‌هایی که برای کامپیوترهای فعلی بسیار دشوار هستند، حل کنند.
آکسفورد آیونیکس می‌گوید تنها یک فناوری یون‌های حبس‌شده نشان داده است که عملکرد مورد نیاز برای ساخت یک کامپیوتر کوانتوم را خواهد داشت.
این شرکت که در کیدلینگتون قرار دارد این تراشه را طراحی کرده است. طراحی تراشه به شکلی است که می‌تواند یون‌های حبس‌شده را کنترل کند و دو برابر بیشتر از تلاش‌هایی که پیش از این انجام‌شده است، کارایی نشان دهد.
شرکت آکسفورد آیونیکس می‌گوید نتیجه‌ای که به‌دست‌آمده نشان می‌دهد طلوع دوران کامپیوترهای کوانتومی قابل‌استفاده، بسیار نزدیک‌تر از آن است که تصور می‌شد.
کامپیوترهای کوانتومی از خصلت‌های عجیب ذرات ریزاتمی بهره می‌برند. این ذرات که اصطلاحاً کوانتوم نامیده می‌شوند، می‌توانند در یک‌لحظه در دو مکان وجود داشته باشند و همچنان به شکل غریبی باهم در ارتباط بمانند، حتی اگر میلیون‌ها کیلومتر از هم دور باشند. بیشتر کامپیوترهایی که ما امروز در خانه و محل کار استفاده می‌کنیم، داده‌ها را با واحدهایی به نام «بیت» پردازش می‌کنند که ویژگی آن‌ها دوقطبی بودن بین دو رقم صفر یا یک است. کامپیوترهای کوانتومی از واحدهایی دوبخشی برای پردازش داده‌ها استفاده می‌کنند که کیوبیت نام دارند.
متخصصان و فیزیک‌دانان می‌گویند این یعنی مسئله‌های دشواری که کامپیوترهای امروزی باید سال‌ها صرف حل کردنشان کنند، با کمک کامپیوترهای کوانتومی در چند دقیقه حل خواهند شد.
انواع کامپیوترهای کوانتومی چند سالی است که ساخته شد و فعال‌اند اما آن‌ها معمولاً بسیار کوچک هستند و جواب‌هایی که به دست می‌آورند برای کاربرد در جهان واقعی ایرادهای زیادی دارند. ما هنوز درکی از قابلیت‌های تمام و کمال کامپیوترهای کوانتومی بزرگ‌تر نداریم. برای افزایش اندازه این کامپیوترها به‌نحوی‌که بتوانند جوابگوی مشکلات دنیای واقعی باشند، هنوز چالش‌های عملی فراوانی وجود دارد اما این تراشه امیدبخش بوده است.