گزارش‌‌‌های آماری نشان می‌دهند که تولید در برخی بخش‌‌‌ها تا ۱۰درصد کاهش یافته است. آمار تولید زنجیره فولاد کشور در نیمه نخست سال ۱۴۰۳ نشان می‌دهد که اعمال محدودیت‌های برق صنایع، تاثیری فراتر از انتظار بر روند تولید فولادسازان گذاشته است. این محدودیت‌ها موجب کاهش ۳.۳ تا ۱۰درصدی در بخشهای مختلف تولید نسبت به مدت مشابه سال قبل شده است. در این میان، تولید مقاطع طویل فولادی با کاهش ۱۰درصدی، بیشترین آسیب را متحمل شده است. طی شش‌ماه نخست سال‌جاری، تنها ۵میلیون و ۷۰۹هزار تن از این محصولات تولید شده که در مقایسه با ۶میلیون و ۳۵۹هزار تن سال گذشته، افت چشمگیری را نشان می‌دهد. فولاد میانی نیز از این قاعده مستثنی نبوده و با افت ۵.۷درصدی مواجه شده است. تولید این محصول از ۱۵میلیون و ۲۵۰هزار تن در سال گذشته به ۱۴میلیون و ۳۸۰هزار تن کاهش یافته است. این کاهش تولید، معادل حدود ۱.۱میلیون تن به ارزش بیش از ۴۵۰میلیون دلار است که ضربه‌‌‌ای سنگین به اقتصاد کشور محسوب می‌شود. کاهش تولید فولاد و محصولات وابسته، بر دو بازار مهم مسکن و خودرو تاثیر مستقیم دارد. افزایش قیمت مصالح ساختمانی ناشی از کمبود فولاد، می‌‌‌تواند به رکود بیشتر در بازار مسکن و افزایش هزینه‌‌‌های ساخت‌وساز منجر شود. کاهش تولید ورق‌‌‌های فولادی موردنیاز صنعت خودرو نیز افزایش قیمت خودرو و کاهش تولید را به دنبال دارد.
صادرات این صنعت نیز با موانع جدی روبه‌رو شده است. عدم‌اصلاح بخشنامه‌ها و ابهامات موجود در سیاست‌‌‌های ارزی باعث شده است تا صادرکنندگان فولاد نتوانند برنامه‌‌‌ریزی دقیقی برای فعالیت‌‌‌های خود داشته باشند. این امر نه‌تنها بر میزان صادرات تاثیر منفی داشته، بلکه انگیزه سرمایه‌گذاری در توسعه ظرفیت‌‌‌های صادراتی را نیز کاهش داده است.
براساس راهبردهای سند چشم‌انداز افق ۱۴۰۴، ظرفیت اسمی تولید فولاد باید تا سال ۱۴۰۴ به ۵۵ میلیون تُن برسد. کشورهای امارات، عربستان و ایران بیش از ۷۰ درصد مصرف فولاد خاورمیانه را به خود اختصاص داده‌اند. ایران یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان و صادرکنندگان فولاد در خاورمیانه است و در حال حاضر از نظر تولید فولاد در دنیا در جایگاه دهم قرار گرفته است
