گزارش مشارکت مجمع جهانی اقتصاد و موسسه مشاوره کرنی نشان می‌دهد که عموم همکاریهای بین‌المللی صنایع به سمت منطقه‌‌‌گرایی و مشارکت با شرکایی که از منظر جغرافیایی نزدیک هستند، صورت می‌گیرد. در عین حال، مسیر سرمایه‌‌‌های خارجی به سمت آن دسته از مشارکت‌‌‌های منطقه‌‌‌ای در حرکت است که در آن کشورها با اتخاذ سیاست‌‌‌های منظم، شفاف و کارآمد اقتصادی، محیطی امن و پایدار برای سرمایه‌گذاری ایجاد کردهاند. در پاسخ بیش از ۳۰۰مدیر اجرایی و ۶۰مشاور به واحد تحقیقات مجمع جهانی اقتصاد گفته‌‌‌اند که کشورهای موفق در بازی صنعتی‌شدن و جذب سرمایه خارجی، دست‌‌‌کم هفت‌عامل کلیدی را در بهبود عملکرد خود سهیم دانسته‌‌‌اند.
«زیرساخت‌‌‌های توسعه‌‌‌یافته فیزیکی و هوشمند»، «دسترسی به منابع انرژی متنوع»، «دارا بودن اکوسیستم قوی برای استفاده از فناوری و تکنولوژی‌‌‌های نوآورانه»، «پرورش نیروی کار ماهر»، «سیاست‌‌‌های مالی و مالیاتی شفاف»، «ثبات سیاسی و روابط بین‌المللی پایدار» و «حاکمیت و جامعه متعهد به توسعه پایدار» مهم‌ترین عواملی هستند که در پارادایم جدید صنعتی شدن جای «قیمت تمام‌شده پایین» را گرفته و مسیر جدیدی برای صنعتی شدن باز کردهاند. به‌نظر می‌رسد ترس از ناامنی و عدم تامین به‌موقع کالا ناشی از فضای پساکرونا و جنگ اوکراین، تغییری جدی در فضای همکاریهای صنعتی در سطح بین‌الملل ایجاد کرده است.
با توجه به اختلالات مداوم و گسترده در زنجیره‌‌‌های تامین و ضرورت بازنگری اساسی تولیدکنندگان در بخش تولید به منظور جذب سرمایه‌گذاران خارجی، «مجمع جهانی اقتصاد» در گزارش اخیر خود به تحلیل روندهای کلیدی و عوامل موثر بر آمادگی کشورها برای جذب سرمایه‌گذاری خارجی در بخش تولید و زنجیره‌‌‌های تامین پرداخته است.
این گزارش که با همکاری شرکت مشاوره‌‌‌ای کرنی(Kearney) تهیه‌شده، توصیه می‌کند تا تولیدکنندگان به جای متوسل شدن به صرفه‌‌‌جویی محض در هزینه‌‌‌ها، توازنی میان ملاحظات مالی و سه عامل کلیدی شامل عملکرد، انعطاف‌‌‌پذیری و پایداری فراهم کنند. این نوع رویکرد نه‌تنها می‌‌‌تواند سرمایه‌گذاران خارجی را جذب کند، بلکه باعث تقویت رقابت‌‌‌پذیری و ارتقای تولید می‌شود. براساس تحقیقات صورت‌‌‌گرفته از ۳۰۰مدیر اجرایی و ۶۰مشاور، بیش از ۹۰درصد تولیدکنندگان به دنبال استراتژی‌‌‌های منطقه‌‌‌گرایی هستند. در این راستا، تحلیل‌‌‌های کلان-پویا از بحران مالی ۲۰۰۰ تاکنون و تلاش‌‌‌های مستمر برای گسترش بخش تولید نشان‌‌‌دهنده تغییرات چشمگیر در مدل‌‌‌های توسعه کشورهاست. این تغییرات، چهار الگوی متمایز کشورها از دو بعد سهم بخش در تولید GDP و GDP سرانه را نشان می‌دهد. با توجه به ضرورت بازنگری در زنجیره تامین جهانی و انتخاب مناطق جغرافیایی جدید، سرمایه‌گذاران خارجی تمایل بیشتری به کشورهایی نشان می‌دهند که با اتخاذ سیاست‌‌‌های منظم، شفاف و کارآمد، محیطی امن و پایدار برای سرمایه‌گذاری فراهم می‌کنند.
