گروهی از دانشمندان مدعی کشف رنگ جدیدی شده‌اند که هیچ انسانی تا به حال آن را ندیده بود. این تحقیق به دنبال آزمایشی انجام شده است که در آن پژوهشگران در ایالات متحده آمریکا پالس‌های لیزری را به چشمان خود تاباندند. با تحریک سلول‌های خاصی در شبکیه چشم، شرکت‌کنندگان گفتند رنگی آبی-سبز را مشاهده کرده‌اند که دانشمندان آن را اُلو (olo) نامیده‌اند.
این تحقیق در ژورنال علمی پیشرفت‌های علم منتشر شده است و پروفسور رن انگ، یکی از نویسندگان این مطالعه از دانشگاه کالیفرنیا، نتیجه «شگفت‌انگیز» آن را برای بی‌بی‌سی توصیف کرد. به گفته انگ اُلو از هر رنگی که بتوان در دنیای واقعی دید اشباع‌شده‌تر است.
او گفت: «فرض کنید در تمام عمرتان فقط صورتی، صورتی ملایم، یا صورتی پاستلی دیده‌اید. بعد یک روز به دفتر می‌روید و کسی پیراهنی پوشیده است که شدیدترین صورتیِ ملایمی است که تاکنون دیده‌اید، و می‌گوید این رنگی جدید است و اسمش را گذاشته‌ایم قرمز.»
در این آزمایش، پژوهشگران پرتو لیزر را به درون مردمک یکی از چشم‌های هر شرکت‌کننده تاباندند. در این مطالعه پنج شرکت‌کننده حضور داشتند – چهار مرد و یک زن – که همگی بینایی رنگی طبیعی داشتند. سه نفر از شرکت‌کنندگان از جمله پروفسور انگ، از نویسندگان همکار مقاله، بودند.
طبق این مقاله، شرکت‌کنندگان به درون دستگاهی به نام «اوز» نگاه کردند که متشکل از آینه‌ها و لیزرها و تجهیزات نوری است. این دستگاه را قبلا برخی از پژوهشگران دخیل در این مطالعه – گروهی از دانشمندان از دانشگاه کالیفرنیا و برکلی و دانشگاه واشنگتن – طراحی و برای استفاده در این تحقیق به‌روزرسانی کرده بودند.
شبکیه چشم یک لایه حساس به نور در پشت چشم است که مسئول دریافت و پردازش اطلاعات بصری است. این لایه نور را به پیام‌های الکتریکی تبدیل می‌کند که از طریق عصب بینایی به مغز منتقل می‌شوند و به ما امکان دیدن می‌دهند. شبکیه شامل سلول‌های مخروطی است که مسئول درک رنگ‌ها هستند.
در چشم انسان سه نوع سلول مخروطی وجود دارد: «اس» و «ال» و «ام»، که هرکدام به طول موج‌های مختلف آبی و قرمز و سبز حساس هستند.
در بینایی عادی «هر نوری که سلول مخروطی ام را تحریک کند، باید سلول‌های مجاور ال و یا اس را نیز تحریک کند»، زیرا عملکرد آنها با هم هم‌پوشانی دارند.
در این مقاله نوشته شده است: «با این حال، در این مطالعه لیزر فقط سلول‌های مخروطی ام را تحریک کرد، که از نظر اصولی سیگنالی رنگی به مغز می‌فرستد که هرگز در بینایی طبیعی اتفاق نمی‌افتد.» این بدان معناست که رنگ اُلو را نمی‌توان با چشم غیرمسلح و بدون تحریک خاص در دنیای واقعی دید.
