رنو از نظر میزان تولید شانزدهمین خودروساز جهان است. این در حالی است که در اواخر دهه گذشته، ائتلاف رنو-نیسان در کنار تویوتا و فولکسواگن یکی از سه قدرت اصلی بازار جهانی بود.
اندازه کوچک رنو در مقایسه با رقبا تردیدهایی را درباره توانایی این شرکت در تامین سرمایه برای توسعه فناوریهایی مانند ماشینهای الکتریکی و خودران به وجود آورده است. رنو در سال ۲۰۱۹ تلاش کرد با گروه فیات-کرایسلر ادغام شود، اما مخالفت نیسان مانع از انجام این معامله شد. در نهایت فیات-کرایسلر با گروه پژو-سیتروئن ادغام شد و شرکت استلانتیس را تشکیل داد. از آن زمان تاکنون رنو وارد گفتوگویی جدی برای ادغام با شرکت دیگری نشده است.
این شرکت در بازار آمریکا حضور ندارد و در نتیجه به طور مستقیم از تعرفههای گمرکی این کشور آسیب ندیده است. با این حال رقیبانی که از این تعرفهها آسیب دیدهاند برای جبران زیان خود حضورشان را در بازار اروپا تقویت کردهاند و این کار رقابت را برای رنو دشوارتر کرده است. در همین حال، رنو با موجی از خودروسازان چینی هم روبهرو است که با خودروهای برقی و هیبریدی ارزانقیمت به بازار اروپا هجوم آوردهاند.
رنو بیش از ۷۰ درصد محصولاتش را در اروپا میفروشد و وابستگی شدیدی به این بازار دارد. رنو اعلام کرده تا سال ۲۰۲۷ سه میلیارد یورو برای تولید هشت مدل جدید در بازارهای خارج از اروپا سرمایهگذاری خواهد کرد.
