روندهای جهانی صنعت کیف و کفش در سال ۲۰۲۵
صنایع و معادن: صنعت کیف و کفش در سال ۲۰۲۵ با تحولات چشمگیری روبهرو است. این تحولات ناشی از تغییرات در رفتار مصرفکنندگان، پیشرفتهای فناوری، و چالشهای زیستمحیطی است. در این گزارش، به بررسی روندهای جهانی این صنعت و جایگاه ایران در آن پرداخته میشود.
رشد بازار جهانی
بر اساس گزارش گروهIMARC، بازار جهانی کیف در سال ۲۰۲۴ به ارزش ۴۳.۲ میلیارد دلار رسید و پیشبینی میشود تا سال ۲۰۳۳ به ۷۱.۲ میلیارد دلار افزایش یابد. این رشد ناشی از تغییرات در سلیقه مصرفکنندگان و افزایش تقاضا برای کیفهای لوکس و کاربردی است. در صنعت کفش، بازار جهانی در سال ۲۰۲۴ به ارزش ۲۹۸.۸۷ میلیارد دلار رسید و پیشبینی میشود تا سال ۲۰۳۴ به ۳۸۷.۲۶ میلیارد دلار افزایش یابد. این رشد به دلیل افزایش تقاضا برای کفشهای ورزشی، راحتی، و پایدار است.
تحولات طراحی و فناوری
در سال ۲۰۲۵، طراحیهای مینیمالیستی و استفاده از مواد پایدار در کیف و کفشها رونق یافته است. کیفهای چرمی با طراحیهای ساده و کاربردی، و کفشهای ورزشی با فناوریهای نوین مانند حسگرهای هوشمند، از جمله این تحولات هستند.
چالشهای زیستمحیطی
صنعت مد و پوشاک، بهویژه تولید کیف و کفش، سهم قابلتوجهی در انتشار گازهای گلخانهای دارد. گزارشهای اخیر نشان میدهند که استفاده از مواد حیوانی مانند چرم و پشم، که از منابع متان هستند، بهویژه در تولید کیف و کفشهای لوکس، تأثیرات منفی بر محیطزیست دارند.
جغرافیای صنعت کیف و کفش ایران
صنعت کیف و کفش ایران با سابقهای چندین دهه، امروز یکی از بخشهای مهم تولیدی کشور است که جغرافیای تولید آن بهواسطه عوامل تاریخی، اقتصادی و زیرساختی، در چند منطقه مشخص متمرکز شده است. شهرهای مشهد، تهران و اصفهان، قطبهای اصلی تولید کیف و کفش در ایران محسوب میشوند:
مشهد: قطب اصلی تولید کیف و کفش چرمی با تمرکز بر کفشهای مردانه و زنانه با کیفیت بالا و محصولاتی که سهم عمدهای از بازار داخلی و صادرات را تشکیل میدهند. وجود کارگاههای متعدد و بازارهای تخصصی باعث شده تا مشهد مرکز فعالیتهای صنعتی و تجاری این حوزه باشد.
تهران و اطراف آن: بخش بزرگی از تولید کیف و کفش در استان تهران و شهرهای اطراف (شهرری، ورامین) صورت میگیرد که بیشتر بر تولید محصولات چرمی با طراحیهای متنوع و مدرن متمرکز است. این منطقه به واسطه دسترسی به بازارهای بزرگ و زیرساختهای حمل و نقل، اهمیت ویژهای دارد.
اصفهان: این منطقه بهویژه در زمینه تولید کفشهای ورزشی و نیمهصنعتی نقش برجستهای ایفا میکند و ظرفیتهای توسعهای بالایی نیز در این حوزه وجود دارد.
چند عامل مهم در شکلگیری این توزیع نقش دارند.
تاریخچه صنعت: در مشهد و اصفهان، سابقه طولانی فعالیتهای چرمی و کفشسازی وجود دارد که منجر به تجمع صنایع و مهارت نیروی کار شده است.
دسترسی به مواد اولیه: نزدیکی به مراکز تامین چرم و مواد اولیه دیگر، هزینههای تولید را کاهش داده و بهرهوری را افزایش داده است. زیرساختها و حمل و نقل: نزدیکی به بنادر و مراکز تجاری و همچنین وجود بازارهای بزرگ در تهران، به توسعه صنعت کیف و کفش کمک کرده است.
چالشها و فرصتها
هرچند تمرکز تولید در این مناطق مزایایی از جمله کاهش هزینههای لجستیکی و تجمع تخصص دارد، اما ریسکهایی نیز به همراه دارد:
1- عدم توزیع متوازن: تمرکز بیش از حد در چند منطقه موجب شده بخشهایی از کشور از مزایای توسعه این صنعت محروم بمانند.
2- نیاز به توسعه فناوری: بیشتر کارگاهها و کارخانهها نیازمند نوسازی ماشینآلات و بهروزرسانی فناوری تولید هستند تا بتوانند در رقابت جهانی باقی بمانند. با توجه به رشد تقاضای داخلی و همچنین ظرفیتهای صادراتی، فرصت مناسبی برای توسعه مناطق کمتر بهرهبرداری شده در ایران وجود دارد.
3- تولید و صادرات: ایران با تولید کیف و کفشهای چرمی باکیفیت، بهویژه در شهرهایی مانند مشهد، شهرت دارد. با این حال، صادرات این محصولات با موانعی مانند تحریمها و مشکلات لجستیکی روبهرو است.
4- بازار داخلی: در بازار داخلی، مصرفکنندگان به دنبال محصولات باکیفیت و قیمت مناسب هستند. صنعت کیف و کفش ایران با ارائه محصولات متنوع و باکیفیت، توانسته است سهم قابلتوجهی از بازار را به خود اختصاص دهد.
5- چالشهای زیستمحیطی
استفاده از مواد اولیه پایدار در تولید کیف و کفش در ایران هنوز در مراحل ابتدایی است. با این حال، توجه به مسائل زیستمحیطی و استفاده از مواد جایگزین در حال افزایش است.
فرصتها و چشمانداز
صنعت کیف و کفش ایران با توجه به ظرفیتهای موجود، میتواند با بهرهگیری از فناوریهای نوین، توجه به مسائل زیستمحیطی، و توسعه بازارهای صادراتی، جایگاه خود را در بازار جهانی ارتقا دهد. همچنین، با توجه به روندهای جهانی، توجه به طراحیهای مدرن و استفاده از مواد پایدار میتواند به جذب مشتریان جدید کمک کند.
