در دنیای امروز، مساله تنهایی و انزوای اجتماعی به یکی از چالش‌های مهم جوامع تبدیل شده است. تحقیقات جدید نشان می‌دهند این مشکل به طور خاص در میان مردان شیوع بیشتری دارد و می‌تواند پیامدهایی جدی برای سلامت فردی و روابط اجتماعی به همراه داشته باشد.
به گزارش کانورسیشن، احساس تنهایی می‌تواند پیامدهایی منفی از جمله افزایش خطر مرگ زودهنگام، اختلالات روانی، مشکلات قلبی-عروقی، اختلالات متابولیک و عوارض عصبی بر سلامت داشته باشد.
پروفسور راجر پاتولنی از دانشگاه باپتیست هنگ کنگ، تحقیقی جامع بر روی داده‌های ۱۰ ساله نظرسنجی نگرش‌های اجتماعی استرالیا انجام داده‌است. این مطالعه که بیش از ۵۰ شاخص را از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۳ بررسی‌کرده، تصویری از وضعیت ارتباطات اجتماعی و عاطفی مردان ارائه می‌دهد.
رفتار مردان و زنان در روابط اجتماعی
یافته‌های کلیدی این پژوهش نشان می‌دهد، مردها به طور معمول کمتر از زن‌ها روی دوستان نزدیکشان حساب می‌کنند. برای مثال اگر یک مرد با مشکلی روبه‌رو شود، احتمال این‌که به دوست صمیمی‌اش زنگ بزند و درد دل کند، کمتر از یک زن است. در مقابل، وقتی مردها با دوستانشان وقت می‌گذرانند، بیشتر دنبال خوش‌گذرانی یا حل مسائل عملی هستند. شاید با هم به تماشای فوتبال بروند یا درباره تعمیر ماشین مشورت کنند اما کمتر پیش می‌آید احساسات عمیق‌شان را با هم در میان بگذارند یا از هم حمایت عاطفی بخواهند. آنها همچنین ارتباط کمتری با دوستان نزدیک خود برقرار می‌کنند و کمتر احساس نزدیکی عاطفی به دوستانشان دارند. علاوه بر این، مردان در مقایسه با زنان، کمتر احساس «عشق» را به عنوان یک تجربه رایج در زندگی روزمره خود گزارش می‌کنند.
این تفاوت‌ها را می‌توان تا حدی به نقش‌های سنتی مردانه نسبت داد. جامعه از مردان انتظار دارد قوی، مستقل و کنترل‌شده باشند و از نمایش احساسات «آسیب‌پذیر» خودداری کنند. این هنجارها می‌تواند مانع از ایجاد روابط صمیمی و عمیق بین مردان شود.
الگوهای رفتاری مردان در کمک به دیگران
پژوهش‌ها نشان می‌دهد، مردان تمایل دارند روابط خود را بیشتر بر اساس تبادل و منفعت متقابل شکل دهند. آنها اغلب با افرادی دوستی می‌کنند که ارتباط با آنها را «مفید» می‌پندارند. همچنین مردان معمولا خود را ملزم می‌دانند محبت‌های دیگران را به سرعت جبران کنند.
مردان در زمینه کمک به دیگران بیشتر بر اساس اصل «انجام کار درست» نه لزوما از روی همدلی عمیق عمل می‌کنند. آنها اغلب ترجیح می‌دهند به جای افراد آشنا، به افراد ناآشنا کمک کنند یا از آنها کمک بگیرند.
در مورد امور منزل، مردان بیشتر تمایل دارند از خویشاوندان دور یا دوستان غیر‌صمیمی کمک بگیرند.
برای مسائل عملی، مانند مشکلات مالی یا نیاز به مشاوره، آنها معمولا به منابع خصوصی و تجاری مراجعه می‌کنند، به جای این‌که از دوستان یا خانواده کمک بخواهند.
نکته قابل توجه دیگر این است که مردان در مواجهه با مسائل عاطفی، بیماری یا نیاز به مراقبت، کمتر تمایل دارند از خانواده یا دوستان خود درخواست کمک کنند. این الگوهای رفتاری نشان می‌دهند بسیاری از مردان تمایل دارند استقلال خود را حفظ و از ایجاد روابط عمیق عاطفی اجتناب کنند.
تمرکز بر خانواده هسته‌ای
پژوهش‌ها نشان می‌دهد مردان در مقایسه با زنان، تمایل بیشتری دارند انرژی عاطفی خود را بر خانواده هسته‌ای به‌ویژه همسرشان متمرکز کنند. آنها براین باورند فرزندآوری جایگاه اجتماعی‌شان را ارتقا می‌دهد و خانواده را مهم‌تر از دوستان می‌دانند. نکته قابل توجه این است که مردان معمولا همسر خود را نزدیک‌ترین دوست خود می‌دانند و تمایل دارند ابتدا از او حمایت عاطفی کنند. این الگوها نشان می‌دهد خانواده و همسر، نقش محوری در زندگی عاطفی و اجتماعی مردان دارد و بر نحوه تعامل آنها با دیگران و انتظارات‌شان در روابط تاثیرگذار است.
پیامدهای تنهایی و انزوای عاطفی
تمرکز بر خانواده هسته‌ای، می‌تواند مزایایی داشته باشد اما خطراتی نیز به همراه دارد. مردانی که در رابطه خانوادگی هستند ممکن است کمتر احساس تنهایی کنند اما این وابستگی شدید به همسر، می‌تواند منجر به انزوای بیشتر او از دیگر روابط اجتماعی شود.
این الگو می‌تواند بار سنگینی بر دوش زنان بگذارد، زیرا آنها مسئولیت اصلی حفظ ارتباطات اجتماعی و عاطفی خانواده را بر عهده می‌گیرند و منجر به عدم تعادل در روابط و افزایش فشار بر زنان می‌شود.
تنهایی و انزوای عاطفی در مردان، ممکن است منجر به شکل‌گیری نگرش‌های منفی‌تر نسبت به زنان شود. این مساله شاید بر روابط میان‌فردی و اجتماعی تاثیر منفی بگذارد و چرخه‌ای معیوب از انزوای بیشتر ایجاد کند.
راهکارهای مقابله با تنهایی مردان
برای مقابله با این چالش، راهکارهایی ارائه شده است، از جمله تشویق مردان به پذیرش نقش‌های مراقبتی از طریق سیاست‌های اشتغال و مرخصی مراقبتی خانواده؛ حمایت از برنامه‌هایی که مردان را به درخواست کمک و بهبود مهارت‌های عاطفی و حمایتی تشویق می‌کند؛ تشویق مردان به گسترش حضور در شبکه‌های اجتماعی فراتر از هسته خانواده؛ ایجاد فضاهای امن آنلاین برای مردان به منظور برقراری ارتباطات صمیمی پرهیز از محیط‌های سمی مردانه آنلاین.
مطالعه اخیر دانشگاه هاروارد نیز نشان‌داده که روابط انسانی، بیش از ثروت یا شهرت، عامل اصلی شادی و رضایت از زندگی در طول عمر افراد است. با این حال، آمارها حاکی از وضعیتی نگران‌کننده در این مورد، در میان مردان است. بر اساس یک پژوهش جامع، از سال ۱۹۹۰ میلادی تاکنون، درصد مردانی که دست‌کم شش دوست صمیمی دارند، به نصف کاهش‌یافته و از ۵۵ درصد به ۲۷ درصد رسیده است. هم‌زمان، نسبت مردانی که هیچ دوست نزدیکی ندارند، از سه درصد به ۱۵ درصد افزایش یافته است. این آمار نگران‌کننده با افزایش موارد افسردگی و مشکلات روان‌شناختی در میان مردان همراه بوده است.
